Ικαρία: Το νησί που «σταματά» ο χρόνος

Η Ικαρία έχει μαγευτικά μέρη που μπορεί κανείς να επισκεφθεί. Το συγκεκριμένο μέρος ή θα το λατρέψεις από την πρώτη στιγμή ή θα το μισήσεις. Οι λόγοι πολλοί και διαφορετικοί.

Την παραλία ας πούμε της Μεσακτής στον Αρμενιστή, πολυσύχναστη, με όλα τα είδη παραθεριστών αλλά πλεονασμό της εναλλακτικής παραλλαγής και κατάλληλη για σέρφινγκ, λόγω των μεγάλων κυμάτων της.

Τον κολπίσκο του Να, στις εκβολές ενός μικρού ποταμού, χώρος για φρι κάμπερς και γυμνιστές, με τα απομεινάρια του αρχαίου ναού της Αρτέμιδος, να προσθέτουν ιστορικό άρωμα στην ατμόσφαιρα.

Το Χριστό Ραχών, που θα μπορούσε κάλλιστα να φιλοξενήσει –ως μόνιμους κατοίκους– όλους εμάς που δεν αντέχουμε ούτε την ιδέα του πρωινού ξυπνήματος, και όπου είναι μάλλον απίθανο να συναντήσετε άνθρωπο πριν το μεσημέρι.
Εκεί υπάρχει και ο... self service φούρνος, από τον οποίο για να ψωνίσεις πας στο καφενείο (!), ζητάς το κλειδί από τον ιδιοκτήτη, παίρνεις το ψωμί αφήνοντας στον πάγκο τα χρήματα και επιστρέφεις το κλειδί στον ιδιοκτήτη.

Εδώ η ζωή ξεκινά μετά τις 10μμ –σύμφωνα με τη συνήθεια που έχει τις ρίζες της στην εποχή των πειρατών– και συγκεντρώνει όλους τους νυχτοβάτες του νησιού, σε μπαρ και ταβέρνες κυρίως, αφού το ”παραδοσιακό” νησιώτικο κλάμπινγκ, αν γίνεται κάπου, δεν το πήρα μυρωδιά –για ξεφάντωμα άλλωστε, ενδείκνυνται τα αλλεπάλληλα Ικαριώτικα πανηγύρια.

Αυτό που «εξάγει» ουσιαστικά η Ικαρία, ως λόγο να την επισκεφτεί κάποιος μπον-βιβέρ, είναι τα παραδοσιακά πανηγύρια της.

Με μουσική, χορό, κρασί και πολύ κοψίδι για τους μερακλήδες. Άλλα είναι μεσημβρινά κι άλλα, όπως το μεγάλο που γίνεται στο Χριστό, βραδινά, ώστε να μη συμπίπτουν και οι πιο ανθεκτικοί να γεμίζουν όλη την ημέρα και τη νύχτα τους.

Το άλλο «εξαγώγιμο» χαρακτηριστικό αυτού του ιδιαίτερου νησιού, είναι η περιβόητη χαλαρότητα, που φλερτάρει επικίνδυνα με το μύθο και την τουριστική γραφικότητα, αλλά τη γλιτώνει, αφού αποδεικνύεται αυθεντική σε περισσότερες από μια περιπτώσεις και χωρίς ν’ απαιτείται σπουδαία παρατηρητικότητα ή «διείσδυση» σε τοπικούς κύκλους.

Το να παίρνει ένας ξένος την εφημερίδα του, ν’ αφήνει τα λεφτά στο τραπέζι και να φεύγει ενώ ο μαγαζάτορας λείπει, οι πραγματικά αργοί ρυθμοί των καταστημάτων, η έλλειψη κορναρίσματος σε δρόμους στενούς, που απαιτούν υπομονή και η πολύ εύκολη μετακίνηση με διαδοχικά οτοστόπ είναι μερικά παραδείγματα του κλίματος που επικρατεί και στο οποίο δεν αργεί να μπει ο καλοπροαίρετος επισκέπτης.

Όντως, το νησί του Αιγαίου με τους περισσότερους φανατικούς θαυμαστές και εξίσου φανατικούς εχθρούς –μετά τη Μύκονο, και για εντελώς διαφορετικούς λόγους– κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς και γοητεύει προβάλλοντας τη δική του, ιδιαίτερη φιλοσοφία ζωής –η οποία αποτελεί, τελικά, μόνο τον πρώτο λόγο για τον οποίο το ερωτεύεσαι. Και ακολουθούν πολλοί άλλοι.

Γραφικά χωριά, άλλα παραθαλάσσια και άλλα σκαρφαλωμένα σε καταπράσινες πλαγιές, όλα όμως φημισμένα για τα αυθεντικά παραδοσιακά, κεφάτα πανηγύρια τους, μοναδικής ομορφιάς παραλίες πλαισιωμένες από τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου και φιλόξενοι, ιδιαίτεροι άνθρωποι δίνουν στην Ικαρία το μοναδικό της χρώμα, αυτό που την κατατάσσει στην κορυφή των top εναλλακτικών προορισμών.

Τελευταίο αφήσαμε το δυνατότερο σημείο της Ικαρίας, που δεν είναι άλλο από τις παραλίες της. Εκτός από τη δημοφιλή παραλία του Να, με την ψιλή άμμο και τη βλάστηση να φτάνει σχεδόν μέχρι εκεί που σκάει το κύμα, μια επίσκεψη –ή και περισσότερες– αξίζουν οπωσδήποτε οι Σεϋχέλλες, που περικλείονται από επιβλητικούς βράχους, πολύ κοντά στο χωριό Μαγγανίτης.

Στο βόρειο τμήμα του νησιού, που είναι αυτό που προτιμούν και όσοι αναζητούν τη γαλήνη των εναλλακτικών διακοπών, θα κολυμπήσετε στο Γιαλισκάρι, το Λιβάδι, τον Κάμπο και το Αυλάκι. Τέλος, προς τα νοτιοανατολικά, ο Άγιος Γεώργιος, το Ιερό και ο Φάρος θα σας αφήσουν με τις καλύτερες εντυπώσεις.