Ο χορταστικός ημιτελικός Κυπέλλου (Ρεάλ-Μπάρτσα) έμεινε στο φτωχό 1-1, ενώ ήταν για 4-4. Απίστευτες χαμένες ευκαιρίες, τρομερό πάθος και κορυφαίος όλων ο πρωτάρης-σκόρερ Βαράν... Η Μπαρτσελόνα έχασε πιο κλασικές ευκαιρίες, δεν καθάρισε το ματς και το πλήρωσε...
Ακόμα και εάν το είχες παίξει Under, όχι δεν γίνεται να το χάρηκες. Σίγουρα θα σου ήρθε να σκίσεις το απόκομμα του πρακτορείου (εκτός βέβαια εάν ήταν να το οικονομήσεις χοντρά). Να στεναχωρηθείς που δεν μπήκαν 8-10 γκολ. Υπερβολή θα πεις. Και όμως δεν ήταν! Κυριολεκτούμε. Για τόσο ήταν αυτό το «ταπεινό ντερμπάκι που σου πετούσε τα μάτια έξω σε κάθε λεπτό από τα 90 και κάτι που είχες την τύχη να το παρακολουθήσεις. Οποιος το έχασε... έχασε. 1-1 έληξε, αλλά ήταν για 4-4. «Τι ματσάρα ρε φίλε», μονολογείς ή λες στον διπλανό σου. Ηταν εκπληκτικό, χορταστικό και ακόμα και 0-0 να είχε λήξει, πάλι την ίδια αίσθηση θα σου είχε αφήσει.
Από που να το πιάσεις και πως να το περιγράψεις. Ξεκινάς πρώτα απ' όλα με έναν πιτσιρικά, αδύνατο, ψηλό με κάτι κανιά που κάνουν τάκλιν από τα 10 μέτρα. Ο Βαράν έκανε ονειρεμένο ντεμπούτο σε Ρεάλ-Μπαρτσελόνα και ήταν ο MVP της αγώνα. Αφού έκοψε ό,τι προλάβαινε, μιας και ο Καρβάλιο (χωρίς Πέπε, Σέρχιο Ράμος) βρισκόταν σε τρικυμία, έβαλε και το γκολ της ισοφάρισης. Ο μικρός ήταν χάρμα οφθαλμών και άφησε υποσχέσεις ότι μπορεί να γίνει ό,τι πιο καλό κυκλοφορεί στα σέντερ μπακ για την επόμενη 10ετία και ακόμα παραπέρα.
Ας το πάρουμε όμως από τον αρχή, γιατί θα χάσουμε τη μπάλα. Η Βασίλισσα είχε πολλά προβλήματα απουσιών και ήταν πραγματικά μαγκιά το ότι κατάφερε να μην ηττηθεί. Ξεκίνησε με τον Κριστιάνο Ρονάλντο αρχηγό, ο οποίος έγινε ο πρώτος ξένος που φοράει το περιβραχιόνιο της σε clasico εδώ και 60 χρόνια. Φουριόζοι οι γηπεδούχοι μπήκαν πιο δυνατά και σε όλο το Α' μέρος έτρωγαν σίδερα. Αντιθέτως οι Καταλανοί έκαναν αρκετά λάθη στη μεσαία γραμμή και δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν καλά το τόπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου