Μάρθα Καραγιάννη: Μιλάει πρώτη φορά για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε

Συγκλονίζει με τις αποκαλύψεις της η Μάρθα Καραγιάννη. «Υπήρξε μέρα που δεν μπορούσα να κουνηθώ» δήλωσε μεταξύ άλλων.

Η ηθοποιός είναι μια γυναίκα που δίνει πάντα την αίσθηση ενός ανθρώπου χαρούμενου και έξω καρδιά, ωστόσο υπήρξαν στιγμές που το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη της: «Πέρασα κατάθλιψη μετά το μεγάλο ταξίδι που έκανα στη νότια Αμερική. Έβγαινα με τον Δαλιανίδη κάθε βράδυ και καταλάβαινε ότι δεν ήμουν καλά. Ήμασταν δέκα άτομα στο τραπέζι και εγώ ήμουν αμίλητη και κοίταζα το πάτωμα. Άδειασε το μυαλό μου. Ήμουν 4-5 μήνες σε αυτή την κατάσταση, έκανα μαγνητικές και μου είπαν ότι είχα ένα ίδιο περιστατικό πριν 30 χρόνια. Παρ' ολίγον ανεύρυσμα. Τότε είχα πάθει λαβύρινθο και νόμιζα ότι έχω καρκίνο. Δεν υπήρχαν φάρμακα γι' αυτή την ασθένεια και η μόνη γιατρειά ήταν ο ύπνος, οπότε έπαιρνα μέχρι και 20 βάλιουμ τη μέρα για να κοιμάμαι. Εκείνη την περίοδο ήταν και το ανεύρυσμα αλλά δεν το πήρα χαμπάρι ποτέ, αυτό μου έκανε και την κατάθλιψη. Και τότε ήμουν πάνω στην καριέρα μου, 25 χρόνων».

Η Μάρθα Καραγιάννη περιέγραψε στην εφημερίδα News ένα περιστατικό από εκείνη την περίοδο, το
οποίο μπόρεσε να εξηγήσει μετά από πολλά χρόνια. «Μετά την αρρώστια δούλεψα σε ένα θεατρικό. Κατέβαινα κάτι σκάλες με ένα σκυλί και πήγαινα κολλημένη στον τοίχο γιατί δεν ήμουν σίγουρη για το περπάτημά μου. Πρόσεχα γιατί είχα πάθει σοκ. Έγραψε, λοιπόν, μια κριτικός ότι η Καραγιάννη δεν μπορεί να κουνηθεί. Απόρησα γιατί εγώ ήμουν χορεύτρια, σκέφτηκα "τι λέει τώρα αυτή;". Έπειτα από χρόνια συνειδητοποίησα ότι με πέτυχε σε μέρα που όντως δεν μπορούσα να κουνηθώ. Πρόσεχα το κεφάλι μου, να μην κάνω απότομο γύρισμα γιατί θα με έπαιρνε κάτω. Ήταν πολύ άσχημο γιατί ήμουν στα ντουζένια μου».

 Οι καλοί φίλοι και η ανεξάντλητη διάθεση για ζωή και δράση ήταν αυτά που τη βοήθησαν να ξεπεράσει αυτή τη μαύρη περίοδο και να γίνει ξανά η Μάρθα που όλοι ήξεραν και αγαπούσαν: «Η μόνη σπατάλη που έκανα για τον εαυτό μου ήταν τα ταξίδια. Δεν είχα ψώνιο ούτε με σπίτια ούτε με αυτοκίνητα. Και όλες αυτές οι εικόνες από τα ταξίδια είναι μέσα μου και τις βλέπω σαν όραμα. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα».