Εννέα ολόκληρα χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από το έπος του 2004, την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου που σήκωσε ο Θοδωρής Ζαγοράκης στην Πορτογαλία. Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Άλλοι έγιναν προπονητές, άλλοι πρόεδροι, άλλοι τεχνικοί διευθυντές, πάντως οι περισσότεροι έμειναν στον χώρο. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι (Καραγκούνης, Κατσουράνης) που συνεχίζουν ακόμα και βλέπουν... Βραζιλία.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή φιξενούνται πάντοτε αφιερώματα, συνεντεύξεις, δηλώσεις, γενικώς καταγεγραμμένες αναμνήσεις. Αυτή τη φορά είπαμε να κάνουμε λιγάκι ρεπορτάζ. «Ρεπορτάζ μετά από εννέα ολόκληρα χρόνια;», θα αναρωτηθεί κάποιος. Κι όμως, συζητώντας μεταγενέστερα και ιδιωτικά με τους τότε πρωταγωνιστές αποδεικνύεται ότι όλο και κάποια ενδιαφέροντα πράγματα μπορείς να αντλήσεις από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, στην πλειονότητά τους πράγματα και ιστορίες που δεν είναι ευρέως γνωστά στο κοινό. Κάναμε λοιπόν «focus» σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι: στον τρόπο με τον οποίο ετοίμαζε ο Ρεχάγκελ την ομάδα πριν από κάθε ματς του Euro 2004. Τι έλεγε και τι... έκανε στα αποδυτήρια.
Ο ΔΑΥΙΔ ΚΑΙ Ο ΓΟΛΙΑΘ
Απευθύνοντας το σχετικό ερώτημα σε τότε αυτόπτες μάρτυρες των αποδυτηρίων, το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό ήταν ένα εκπληκτικό σκηνικό που είχε γίνει στα αποδυτήρια πριν από τον μεγάλο προημιτελικό με τη Γαλλία. Ο Ρεχάγκελ φώναξε δίπλα του τον Τοπαλίδη. Είπε στους παίκτες ότι «ο Γιάννης θα κάνει τον Μοχάμεντ Αλι κι εγώ έναν μικρό μποξέρ χαμηλού βεληνεκούς που είναι αουτσάιντερ». Εξήγησε στους παίκτες, ως παρομοίωση με το επερχόμενο ματς Γαλλίας - Ελλάδας, ότι «αν εγώ παίξω απέναντι στον Μοχάμεντ Αλι και μπω σε ολομέτωπη σύγκρουση μαζί του με ασταμάτητο σφυροκόπημα θα χάσω με συντριβή. Για να έχω ελπίδα να κάνω την έκπληξη, θα πρέπει να αμύνομαι καλά, να ρίχνω πού και πού μερικές γροθιές στα πεταχτά και μετά πάλι να τραβιέμαι και να καλύπτομαι». Δεν έμεινε όμως στα λόγια. Αντάλλαξαν «γροθιές» Οτο και Τοπαλίδης! Στον αέρα βέβαια, δίκην ηθοποιών. Ο Τοπαλίδης έκανε τον Μοχάμεντ Αλι, που προσπαθούσε να χτυπήσει ολομέτωπα και ο Οτο υποδύθηκε τον... Δαυίδ που καλυπτόταν και προσπαθούσε να χτυπήσει επιλεγμένα. Επεσε πολύ γέλιο εκείνη την ώρα στα αποδυτήρια. Γελούσαν οι παίκτες, γελούσαν και οι πρωταγωνιστές του... αγώνα μποξ. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, όμως, οι Ρεχάγκελ και Τοπαλίδης το πέρασαν το μήνυμα για την τακτική που επρόκειτο να ακολουθήσουν οι ποδοσφαιριστές του σε εκείνο το ματς.
«ΕΙΝΑΙ ΧΕΣΜΕΝΟΙ!»
Μια άλλη, πύρινη αυτή τη φορά, ομιλία με χαρακτηριστικές ατάκες ήταν αυτή που έγινε στα αποδυτήρια πριν από τον τελικό με τους Πορτογάλους. Ο Ρεχάγκελ με τη... φλέβα να πετάγεται από την παρόρμηση και τον γνωστό δυναμισμό του στο «κόκκινο» είπε στους διεθνείς για τους Πορτογάλους κάτι σαν «τα έχουν κάνει πάνω τους από τον φόβο» και ο Τοπαλίδης μετέφρασε με βάση την αμιγώς ελληνική αργκό: «Χεσμένοι είναι!». Ετσι ακριβώς το είπε. Και βέβαια η ατάκα είχε να κάνει με το γεγονός ότι οι Πορτογάλοι είχαν χάσει από εμάς στην πρεμιέρα, ενώ δεν μας είχαν νικήσει ούτε στο πρόσφατο φιλικό.
Η φράση «χεσμένοι είναι» συνοδεύθηκε από το «βάλτε το καλά στο μυαλό σας, εμείς θα πάρουμε την κούπα» και κάπως έτσι οι παίκτες βγήκαν έτοιμοι για όλα στον αγωνιστικό χώρο. Εξυπακούεται ότι πριν από τα ματς δεν έπαιρναν τον λόγο μόνο οι του τεχνικού τιμ. Και οι ποδοσφαιριστές μιλούσαν στα αποδυτήρια, όπως για παράδειγμα ο τότε αρχηγός Ζαγοράκης και ο μετέπειτα αρχηγός Καραγκούνης με τις αλήστου μνήμης εμψυχωτικές παραινέσεις τους.
ΤΑ ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑΤΑ
Πάμε στα άλλα ματς. Πριν τον περίφημο ημιτελικό με την Τσεχία, πέρα από το γνωστό μαρκάρισμα του Κόλερ από τον Καψή, ο Ρεχάγκελ είχε αναθέσει σε έναν συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή να «βγαίνει» πάνω στον Νέντβεντ. Τον Κώστα Κατσουράνη. Οχι υπό την μορφή ακριβούς «μαν του μαν», αλλά υπό την μορφή της φύλαξης. «Αν τον περιορίσουμε θα είναι σαν να έχουμε κάνει τη μισή δουλειά», είπε τότε ο «Οθωνας». Βέβαια αυτό δεν χρειάστηκε να γίνει πολλή ώρα, γιατί ο Νέντβεντ τραυματίστηκε και αποχώρησε. Πριν από την πρεμιέρα με την Πορτογαλία στο επίκεντρο των οδηγιών του Οτο ήταν ο Σεϊταρίδης, όπως και πριν το ματς με τη Γαλλία, με τον Ρεχάγκελ να λέει στον Γιούρκα για το προσωπικό μαρκάρισμα του Ανρί: «Δεν υστερείς από αυτόν ούτε σε ταχύτητα ούτε σε αντίληψη, ούτε σε τίποτα άλλο. Δεν μπορεί να σου ξεφύγει αυτός. Δεν υστερείς σε τίποτα εσύ από κανέναν παίκτη!».
«ΒΕΛΟΝΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΙΣΠΑΝΟΥΣ»
Πριν το ματς με την Ισπανία ο Ρεχάγκελ ζήτησε από τους παίκτες να είναι ο κορμός πολύ κοντά, να δίνουν μεγάλη βάση στους «πλαϊνούς» και «όταν μπορέσουμε θα ρίξουμε «βελονιές» στον αντίπαλο». Η «βελονιά» εν τέλει ήρθε με την μπαλιά του Τσιάρτα και το γκολ του Χαριστέα. Και επειδή στο ποδόσφαιρο τα περισσότερα πράγματα εξηγούνται, τόσο σε νίκες όσο και σε ήττες, να πούμε ότι πριν από το ματς με τη Ρωσία όλη η ομάδα το πήρε «ελαφρά τη καρδία» το ματς. Στις μεταξύ τους συζητήσεις λέγονταν ατάκες του τύπου «δεν γίνεται να μην πάρουμε έστω έναν βαθμό από αυτούς για να περάσουμε». Συν τοις άλλοις, οι Ρώσοι αιφνιδίασαν, καθώς εμφάνισαν στο χορτάρι εντελώς διαφορετική ενδεκάδα από αυτήν που αναμενόταν. Ηταν όμως γραφτό να πανηγυρίσουμε στο τέλος εμείς την πρόκριση.
ΝΤΑΜΠΙΖΑΣ ΚΑΙ ΓΚΟΥΜΑΣ
Επανερχόμαστε στον ημιτελικό: Πώς γράφεται μερικές φορές η ιστορία... Οπως πληροφορηθήκαμε, μέχρι και την παραμονή του αγώνα με την Τσεχία ο Ρεχάγκελ βρισκόταν σε τόσο μεγάλο δίλημμα για το μαρκάρισμα του Κόλερ, που διεκδικούσαν μια θέση τρεις ποδοσφαιριστές και μάλιστα με ισόποσες πιθανότητες.
Ο Καψής, ο Νταμπίζας και ο Γκούμας. Ναι, παρ' ότι ο Καψής τα πήγαινε σούπερ στο τουρνουά, ο Οτο προβληματιζόταν μήπως έπρεπε να βάλει έναν από τους άλλους δύο λόγω αναστήματος του Κόλερ. Θα ήταν η παρθενική τους συμμετοχή στο Euro. Τελικά ο Οτο πήρε την τελική απόφασή του το πρωί της μέρας του αγώνα. Εβαλε τον Καψή και δικαιώθηκε. Με την υποσημείωση ότι στις στημένες φάσεις θα έβγαινε πάνω στον πανύψηλο Τσέχο ο Δέλλας, για ευνόητους λόγους. Τέλος καλό, όλα καλά. Μόνο καλά; Τέλεια. Το ωραιότερο παραμύθι στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου